Tutunuversem
Çalısına sevginin
Uçurumlarda
Her gün aradıysam
Hiç bulamadıysam
Hep çocuk kaldıysam
Büyür müyüm sonunda?
Arayışın sonsuzluğu coşku vermekten çok uzaktır. Tamamen kendince bir sınır çeker insana. İlk annesel nesnenin içeride sabit, tutarlı ve iyi bir nesne olarak tutulabilmesinin trajedisi.
İnsanın yaşamı boyunca her ‘şey’deki arayışı. Kendindeki boşluğu doldurabilecek olana doğru uzanmak.
. ‘Hep çocuk kaldıysam, büyür müyüm sonunda?’
Gelişimsel duraklamalarla, parça nesnelerle ilişki kuran insan için bu umut çok derinlerde saklıdır. Şarkı sözünde apaçık ve yalın biçimde ifade edilmiş.
Buna belki tarihsel olarak ‘çocuğu öldürmeden çocuğun içinden sağ çıkmak’ olarak yaklaşabiliriz.
Ama acıyı işittik mi ? Evet
Yazılar 