Yazılar

Asla anlayamadığım bir teşvik. İnsanın ebeveyn olarak ihtiyaç duyduğu alanları kendi kendine karşılaması öneriliyor gibi okuyorum.

Anlayamadığım yerler :
1-İnsanın bir nesnede ihtiyaç duyduğunu kendi ile gidermesi ile kendinin bu anlamda beceriksizligi ile karşılaşması çok aşikar değil mi? İnsanı neden sürekli bu duruma teşvik edelim?

2- Kendi kendine yetebilmenin idealize edilmesi ile kişinin gittikçe yalnizlaşması ve bu yalnızlığı ödüllendirmek çok trajik değil mi? ( Eleştirim kendi kendine yetebilmenin nesneyi dışlaması)

3- Kişi bunu nasıl yapacak? Kendini içeride yönlendirmeye ve yönetmeye; kendini dışarıdan bir müdahale ile gözetlemeye çalışarak mı?

Alternatif; kişinin ebeveynliğe olan ihtiyacının anlaşılması ve bu anlamda bunu ne kadar içeride ne kadar dışarıda yaşamaya duyduğu ihtiyacın ve isteğin araştırılarak içselleştirilmis ebeveyn imgelerinin baskısı (varsa) çalışılması.

Böylelikle daha somut ifade edebilecek olursak; kişi hem kendi başına kaldığında kendine eşlik edebilecek hem de ihtiyaç duyduğunda,(ki mutlaka) nesne ile birlikte olabilme ve nesnenin kendisine eşlik ettiği bir pozisyonda kalabilmeyi başarabilecektir.