Şeytanın büyüklenmeciliği kendinden, böylelikle Tanrı’yla olan füzyonunu kıran Adem’e haset ederek, onun iyiliğini yıkıma giriserek Tanrı’ya kendi büyüklüğünü ispat etmeye çalışıyor.
İnsan ise, dışarıdaki tüm güçlü bir nesne olan Tanrı vasıtasıyla grandiyozitesini hissedebiliyor, destekleyebiliyor. O olmadığında, degersizlesiyor. Tanrı’nın da buna sürekli atıf yaptığını görebiliriz. ‘O’nun adıyla bir varoluş….
Böylelikle insanda kendini ispat etmekten çok kendi kusurlarını, eksikliklerini, göstermemek , örtmek uğruna; Tanrı’nın onayını, sevgisini, affediciligini alabilmek üzerine bir yolculuk başlıyor .
Yazılar 