‘Derin bilinçdışı için analitik ilişkinin, gerçek bir ilişki olarak, artık örtük bellek olarak anladığımız bir düzeyde genelleme ilkesinin aracılık ettiği sürekli duygusal simgeleştirmeyi ima etmesidir (Clyman 1991).
Bu bilinçdışı simgesel etkinlik, bilinçdışının derin yapılarında değişiklik için doğrudan bir aracı haline gelir ve tarihsel yeniden yapılandırmaları içermesi gerekmeyen terapötik bir işlevi yerine getirebilir.
Bilinçdışı yapısal işlevin bu özelliği, metapsikolojik düzeyde, öznelerarası bir yaklaşımın, analitik ilişkinin değişken etkisine esaslı bir güven yoluyla neden derin bir değişimle sonuçlanabileceğini açıklar.
Yani, analitik ilişki, öznenin tüm duygusal olarak anlamlı geçmiş ilişkilerini içeren kategoriler sistemine dahil edilir ve analitik ilişki de bu sistem içinde daha gerçekçi konfigürasyonlara yönelik değişiklikleri teşvik etmeye yardımcı olur.’
Terapötik ilişkinin kendisi, kişinin bilinçdışının yapısal ve dinamik işleyişine önce tamamen uyumlanarak daha sonra yavaş yavaş kendini ayrıştırarak dönüştürücü bir etkide bulunur. İlişkinin iyileştirici etkisinden söz ederken daha çok ayrıştırıcı ve sentezleyici işlevi belki ön planda olabilir.
Yazılar 