Bir ideal benlikten bahsedilir. Kişinin zaten olması gereken bir ideal. Sahip olacağı bir şeyden çok olması zorunlu’ olduğu bir konum. Mükemmellik kelimesi ile bu ideale vurgu yapıyorum.
Bazı yapılanmadaki kişiler için ‘mükemmellik’ tanımı, üstü kapalı bir ‘normallik‘ olarak anlaşılır. Yani kişi için zaten olması gereken odur, onun normali odur, hak ettiği ve yapabileceği, olabileceği odur.
Tabii böyle bir ‘normalliğin ‘ bir türlü elde edilemeyişi aşağılanma ve utanç ile deneyimlenir. İdeal benliğin baskısı o kadar sert ve acımasızdır ki kendisi dışındaki hiçbir şeyi kabul edemez.
Kişilerin yaşadığı acı çoğunlukla idealin taleplerini karşılamada neden başarısız oldukları şeklindedir. İdealin sorgulanması gibi bir konuma gelebilmek için çok uzun sürelere ihtiyaç duyarlar. Çünkü bu ideal benlik ideal nesne ile tam bir füzyon (yapışık birlik) içindedir. Kişinin ideal benliği sorgulaması demek, ideal nesne ile birlikte aşağılanmış, değersizleştirilmiş, küçümsenmiş bir konuma düşmesi demek olacaktır.
Yazılar 
Yorum bırakın