Yazı baştan sona öznesini taşır içinde. Yazar, yazının her bir sözcüğünde, her bir cümlesinde kendisini koyar ortaya. Sözcük seçiminden düşüncelerin dile getirilmesine varıncaya değin yazısının öznesidir o; yazısını istemiş ve öyle olması için çabalamıştır. Yazısında tercihi, istenci, özgürlüğü ve öznel bakışı vardır. O şekilde görünmeyi, o şekilde okumayı, o şekilde anlamayı ve o şekilde yorumlamayı tercih etmiştir. O yazıyı ancak kendisi yazabilir. Başkası o şekilde yazamaz. Başkası da kendi yazısını yazabilir. Her yazıdan kendi yazarı bakar. Bir başkası da yazabilirdi aynı konuyu, ama bu ayrı bir yazı olurdu. Çünkü insan farklıdır birbirinden; benzer de olsa hiç kimse bir diğerinin aynısı değildir. Parmak izi gibidir bu nedenle yazı. Ve her yazar, kendi parmak izini basar beyaz kâğıdın üzerine, kendi yazısından bakar dünyaya. (Alver, 2012:47)
Yorum bırakın