Canavarlar yanlış anlaşılır. Gerçek isimleri bilinmez ama vardır. Göründükleri gibi içermezler. Sürekli içlenirler. Normalliğin içine giremezler. Dışarıdan göründüklerine uyumlanırlar.
Canavar olmak kendi niyetinden şüphe etme sınırına yaklaşmaktır. Sınırı geçtiklerinde bu dünyadan olmayan bir ifrit olurlar. Ama canavarlar bu dünyadandır. Sınıra yakın yaşarlar.
Niyetleri ‘anlaşıldığında’ dönüşüm geçirirler. Görünümleri, başka türlü kapsanamayacak olan anlamlarını gizlemek ve anlamın gizemini niyetin samimiyeti ile çözebilecek olanın açabilmesi için öyledir.
Uygun bir açılım yakaladıklarında serpilmelerine denk gelirseniz gönüllerinin genişliğine şaşırmayınız. Hep öyledirler aslında, uygun bir bakış bulamadıklarından öyle olagelmişlerdir. Belki de yanlış anlaşılma ile ötekinin gözündeki canavarlara tutunmak zorunda kalmışlardır. Kim bilir?
Belki de ancak hoş bakan, merak eden, bekleyen ve soran bilebilir.
Yazılar 
Yorum bırakın