“tırnak içine alınca kendimden uzaklaştırıyorum bu acı verici sözleri. Sözler içeride yankı bulamayınca yazıyorum. Beyaz bir zeminin üzerine hizalanıyorlar, sanki benim için çok bir acısı var gibi. Görebilmekten ve görünebilmekten mahrum olarak yaşıyorum sanki. Bir iki tiniya yaklaştırıyorum kulağımı. Boşluğa bakıp ‘bak bak, dinle’ diyorum. Gözlerimi kapatıp kaybolabilmek için fazla bir açıklık. Örtülmesi gereken bir yarık. Kendime bu zararı kendimin verdiği ile duygusu ile baş edemiyorum.”
Yorum bırakın