Yazılar

Ortaya çıkmamak, göze batmamak için görünmezleştiren bir pelerine sarılmak.

Çok nadir olarak hafif hafif sıyırıp dış dunyaya bakmak, sonra yine içine girmek. Görünmez pelerinlerin ilginç bir yanı insanı bulundugu ortama uydurur. Yani hem orada yokmuş gibi hem de tamamen oradanmış hissi verir.

Tamamen uyumlanmayı çok ilginç buluyorum. Sanki kişi, göze batmamak için etrafındaki eşya nasılsa öyle sabit kalıyor. Kendisine ait bir şey yok, o nasılsa öyle.

Bu saklanış elbette içine girilebilecek bir pelerinin varlığı ile mümkün olur.

Bir de pelerini olmayan insanlar olur, onlar, pelerinin sığınağına giremediklerinden, kendilerini nesneleştirirler. Bir çay tabağı nasılsa öyle. Kullanılabilir, kolayca yer değiştirilebilir, canı acımaz gözükür, seninle özü arasında bir mesafesi vardır.