Toprağın içine elimizi attığımızda bizi hep şaşırtıyor. Çocukken korsan veya hazine hikayelerinin çok takip edilmesinin bir nedeni var. Herhalde yalnızca bizim görebildiğimiz detayların olduğu , bağlantıda hissettiğimiz doğadan bir eser bize hazine gibi geliyor.
Önemsiz bir boncuk veya bir kağıt parcasini toprağa gömmek, onu hatirlamak için zihninde nerede olduğunu kodlamak ve orada hazineye dönüşmesini beklemek. Seneler boyunca toprak onu pisirecek, böcekler ona şekiller verecek ve ben de ganimet olarak toplayacağım. Yeniden bulacağım.
Bulduklarimizi hep yeniden buluyoruz. Kendi etrafında ve boşlukta hızla hareket eden bir gezegene ait bir canliysak ve böyle zamansal bir döngüde yaşıyorsak, buna mecburuz.
Yazılar 
Yorum bırakın