İnsan tabii, kendi kararlarının sonuçlarıyla ilerleyebilmek için dönüp annesinin içsel durumu nasıl diye bakmaya ihtiyaç duyabilir.
Annenin göz ucuyla ileriyi işaret etmesi ve memnuniyetle ‘ evet, ilerle’ yi iletmesi, insan için arkadan bir destek olarak hissedilir. Belki de ilerleyebilmesi için çok kritik olarak hissedilir.
Fakat bazen de kişi arkadaki anneye bakmaktan önüne bakamaz. Sürekli tökezler.
Neden böyle? Zannediyorum ki bir açıdan, arkada kalmaya tahammül edemeyen anne, evladını sürekli olarak kendine davet eder.
Anne böyle, geriye davet edici olduğunda, kişi anneyle kavuşmak için kendi önüne set çekebilir. Yolunu değiştirebilir.
Yorum bırakın