İnsanın varlığının etkisizliğini deneyimlemesini merceğe alıyorum.
“Varlığım çok da bir etki yaratmamış, ne benim yaşayışımda ne de etrafımdakilerin yaşamında”
Kişinin varlığı, kendi yaşayışında bir etki yaratmamış çünkü hep bir şeyin etrafında dönmüş. Birilerine göre şekil almak zorunda kalmış.
Kendisine ait sabit, guvenebilecegi, sürekli bir kimlik bir türlü inşa edemediginden, kendini nasıl sunması gerektiği üzerine yogunlaşarak, ne olsa ne bitse diye karar da veremediginden bu belirlenimsizliğin içinde süzülmüş.
Etrafında da varlığının etkisiz kaldığını, muhatap alınmadığını duyabiliriz. İnsanın erken dönem ilişkilerinde muhatap alınıp alınmadığı, söylediklerinin ne kadar ciddi bir ilgi ve merak ile dinlenildiği kritiktir. Çocuk ancak böyle dünyayı keşfe rahatça açılabilir.
Yoksa hep belli insanlarla belli kimlikler edinecek ve kendisine ait olmayan her bir kimlik ardında ezilecektir.
k
Yazılar 
Yorum bırakın