Kişiliğin patolojik organizasyonlarını; ekonomik zihin kuramındaki akışın ve topografik kişilik kuramının birimlerinin , nesneyle içeride farklı birleşmeleri, birbirlerine doğru farklı karışımlarla akmaları, benzer duyumların (temelde hoşnutluk ve hoşnutsuzluk ikileminde) uyandırdığı deneyim, duygulanım süreçleriyle şekillenen bir örüntü olarak okuyabiliriz.
O’ Shaughnessy (1981), organizasyonun, öncelikle “özlem duyulan göreceli bir sükunet durumuna yol açan bir sığınak yaratmaya hizmet ettiğini (Steiner)” gösterir.
Daha sonra savunmalar analizle bozguna uğradığında kişide , ‘kafa karışıklığı ve kaygı (Steiner) hakim olur. Kişi burada savunmaları esnedigi veya yıkıldığı için şiddetli bir ‘tehdit( Steiner)’ hisseder.
Yıkım, ilginç bir şekilde kişilikteki bölünmenin arkasındaki disosiyasyonun yavaş yavaş bilince doğru çıkmasını içerir. Kişi, benliğe yabancı olmayan patolojik organizasyon ve gerçek kendilik arasindaki bölünmenin, disosiyasyonun yavaş yavaş kalkması ile, kendiligin bölümlerinin birbirinden ayrılmasını ve farklı kombinasyonlarda birleşmesini deneyimler.
Böylece patolojik örgütlenme, kendi içinde daha da kapanarak, gittikçe küçük bir yeri kaplamaya başlar.
Yazılar 
Yorum bırakın