Öfke, bir ihtiyacın/arzunun karşılanma talebini ortaya koymaktır. Nefret ise, kişinin ihtiyaç duyduğu veya arzuladığı şeyin ötekinde olduğunu bildiği halde kendisine verilmediğinde yaşadığı kırgınlık ve yoksunluğa karşı oluşan bir duygudur. Nefret, yoğun ve sürekli biçimde deneyimlendiğinde ötekindeki iyiyi kötülemeye, yok saymaya başlar. Kırıcılığı buradan okuyabiliriz. Kırıcılık, kendindeki iyinin öteki tarafından yeterince takdir edilmediği, hak ettiği değeri görmediği gibi bir motivasyon ile çalışır.
Nefret, eğer iğrenme ile birleşmişse çok daha derin bir duygunun izini taşır. Ve kırıcılığa haklı bir zemin oluşturmayı hedefler.
Kendindeki değerin, yüceliğin takdir edilmemesine karşı yoğun hassasiyet, eğer özellikle de kişi kendindeki iyiden tam emin olamıyorsa, kırılganlığı baskın biçimde gösterir. Nefret burada kendine döner.
*Başlık Teoman’ın şarkı sözünden.
Yazılar 
Yorum bırakın