Birçok insan hayatını tek başına yönlendirmekte kaygılanır. Hepimiz, özellikle belli kritik dönemlerde, bir diğerinin önerisine, fikrine, duygusuna ihtiyaç duyarız ve önemseriz.
Fakat insan hayatına yön verirken yalnızca ötekilerin sesi; hisleri, fikirleri, değer yargıları ön plana çıkıyorsa o zaman hayatında bir şeyleri kaçırıyor gibi hissedebilir.
Sahiden de dönüp bakınca kişi, seçimlerinin merkezinde kendini göremediğinde büyük bir kırılma, yabancılaşma, boşluk deneyimleyebilir.
“Eee bu yaşadığım hayat kimin hayatı?” Sorusunun yankısı,
” Ben ne istiyorum?” un duvarına çarpar.
Ve kişinin ne istediği, ne düşündüğü, hayatı için nasıl bir şey hayal ettiği, planladığı hep sisli bulutlar içinde kalır.
Bir başkasının hayatını yaşıyormuş hissi ile kişi şuanki hayatına tamamen ilgisini kaybederek, canlı bir var oluş ihtimalini göremez hale gelir. Yani özgürlüğünü.
Yazılar 
Yorum bırakın