Yazılar

Beden dismorfik bozukluk semptom örüntüsünde bedenin yeterince “düzgün, doğru, normal, simetrik” olmadığına ilişkin bir algı vardır. Bedenin tümü bu algıdan etkilenebileceği gibi yalnızca bir parçası da etkilenebilir.

İlginç olan “normal”e yapılan vurgudur. Kişiler özellikle omuz ve boyun üzerine odaklanır. Bedenin omuzlardan aşağı kısmıyla ilgili algı, daha çok tatminsizlik temelli ortaya çıkabilir. (örneğin yeterince ince, zayıf, dolgun, kaslı olmamak gibi).

Kişiler kendilerinde “normal insanlarda olmayan” bir farklılık sezerler. Ve çok yoğun uğraşlarla o normalliği yakalamaya çalışırlar. Ayna karşısında uzun süre geçirilen vakitlerle kendilerinde gördüklerini başkasının görmeyeceğinden emin olmaya çalışabilirler.

Normallikten her uzak düşüş çok derin bir utanç yaratır.

Fakat “olması gereken, simetrik ve normallik” birleştiğinde, kişilerin asıl motivasyonlarının aslında normal ve sıradan olmaktan öteye işaret etmesi ile karşılaşırız.

Ulaşılması gereken ideal o kadar sert bir baskı yaratmaktadır ki, talep ettiği şey “basit, sıradan ve normal” olarak algılanır.