
Umut nereden kaynak aldığı, nereye yöneldiği ve ne ile motive olduğuna göre anlam kazanır.
Bazen geçmişteki bir şeyi canlandırmanın bazen de gelecekteki bilinmeze açılmanın nüvelerini içinde taşır. Geçmişi kaynak aldığında hüzün, geleceğe yöneldiğinde inanç baskındır.
Geçmişi kaynak alan umudu konu edelim. Geçmişin yitirilmiş oluşu kendi içinde büyüsel bir atmosfer yaratır. Ona geri dönmek, ona ait bir şeyi geri getirmek umudun temel motivasyonudur.
Yitirilmişe yönelen umudun içinde hüznün baskın olduğunu çoğu gündelik yaşantı içinde sezebiliriz. Melankolideki umudu da böyle, yitirilmiş olanı geri getirmeye, canlı tutmaya yönelik hüzünlü bir çaba olarak okuyabiliriz.
Bu durum kendi içinde özel bir hırs da doğurabilir. Tekrarlı ve saplantılı biçimde geçmişi bu güne getirmeye ve bugünde yaşatmaya çalışmak, bazı nostaljik düşlem kapsülleri yaratarak kişiyi gerçekliğin dışına itebilir.
Yorum bırakın