
Madem yeterince karanlık, biz bir ışık yakalım.
Kendimizi yeterince karanlığa bırakmak zor. Ya o karanlığı yok saymayı ya da onu aşmış olma illüzyonunda kalmayı seçebiliyoruz.
Oysa hayatın karanlıkları, acıları, zorlukları hem dışarıda hem içeride devam ediyor. Ama biz ne yapacağız?Karanlığı nasıl karşılayacağız?
Belli ki onu kucak dolusu karşılamak da bizim ışığımızı söndürüyor. O halde onu belli bir hürmet, mesafe ve samimiyetle karşılamanın bir yolunu bulmamız gerekecek.
Yorum bırakın