Yazılar

Geçmiş deneyimlerimizle aramızdaki bağı oluşturan, ikisini birbirine tutturan temelde iki duygu olur: sevgi ve nefret.

Nefret kendini çoğu zaman çiğ haliyle göstermez. Her zaman sevgiyle kaynaşmış haldedir.

Nefret ağırlıktaysa saldırı şeklinde ifade bulur.

İçe saldırı çok yoğun olduğunda hafıza, düşünme ve hissetme süreçlerine yoğun bir baskı yaratır ve  kopma, bunalma, sıkışma gibi   deneyimleri tetikler.

Geçmiş deneyimler çok zor şeyler barındırdığında kişi bağı koparma amacıyla bağı reddetmeye çalışabilir. Belki de oluşan düğümü çözebilmek için bile oraya yaklaşamaz hale gelebilir. Bu şekilde kendini sürekli bir şeyden kaçmak, ona yanaşmamak üzere yorucu bir çaba içinde bulur.

Özgürlük, bağın nerede düğümlendiğini görme cesareti gösterip onu çözümlemek için biraz ona yaklaşmayı gerekir. Yoksa tek başına içten edilen ya da edilemeyen her küfür o düğümü biraz daha gererek sıkışmayı arttırır.