Her çocuğun bakımverenini etkileyebilme, onu büyüleyebilme, şaşırtabilme, hareketlendirebilme ihtiyacı vardır. Bu kendisinin ilgilenilebilir, sevilebilir olmasıyla ilgili deneyimini besler.
Eğer çocuk olduğu haliyle, yaptığı şeylerle bakımverenin ilgisini çekebileceğini yeterli miktarda hissedemezse onun gözündeki ışıltıyı yakalamak için kendini saklamak zorunda kalabilir.Ve o ışıltıyı yakalayabilmek için çok daha büyük bir kendilik imgesi edinmeye çalışır.
Her seferinde daha büyük ve etkileyici bir imge yaratmak zorunda hissetmek çocuğu kendinden iyice uzaklaştırır.
Bu da insanın sevilebilir olma deneyimini azalttığı için kendi sevme kapasitesindense ötekinin sevebilme kapasitesine odaklanmasına yol açabilir.
Çocuklar narsisistik fantezileri nedeniyle sevimli görülüp eğlendirme veya küçümsenerek alay edilme, cezalandırılma muamelesi görmemelidir. Narsisistik fanteziler merak, gözlem ve düşünme süreçlerinin ilk alıştırmalarıdır. Bu nedenle çocuklar yetişkinler tarafından hak ettikleri ciddiyetle karşılanmalıdır.
Charles Hanly
Yazılar 
Yorum bırakın