Sanki aydınlıktaki hikmeti görmeye daha az meyilliyiz. Hep karanlık, yüksek ve gri olanda bir hikmet varmış gibi.Böyle bilge tasvirleri tarihte de ne kadar çok var. Bunu bir müzik eleştirisi üzerinden düşündüm. Eleştiride depresif tondaki müziklerin daha sık bilgelikle eşleştirildiği ve daha neşeli diyebileceğimiz tondaki müziklerin de daha çok basitlik ve yüzeysellikle eşleştirildiği konuşulmuştu. Elbette müzikte neşede veya depresiflikte koca bir dünya spektrum ve kişisel zevk alanı var. Müziğin mutlaka bir hikmet barındırması gerektiğinden değil ama yine de varsayımsal olarak bir hikmetin aydınlıkta kendini daha güzel gösterebileceğine inanıyorum.
Yazılar 
Yorum bırakın