Bir çocuğun duygusal ihtiyaçlarının görülmesi ve ifade edebileceği seçeneklerin açılması gerekir. Başta yaşadığımız şeyleri nasıl ifade ederiz bilemeyiz. Tekrarlı kırgınlıklarla bazı çocuklar kendi kendilerine yetebilecekleri ve dışarıdakine asla ihtiyaç duymacakları bir pozisyon almaya zorlanır. Her şeyi kendi içinde giderme, sindirme, yettirme eğilimi ile kendilerini dışarıdaki belirsizliğe karşı korumaya çalışırlar. Dışarıdan duygusuz, künt, ketum gibi görünebilirler.
Bir savunma her zaman bir tehlikeye karşı ortaya çıkar, onu hatırlarsak tehlikenin belirsiz dünyanın varlığı ve destekleyici çevrenin eksikliği olduğunu görürüz. Ve insanlar içsel yalnızlık, dışarıdaki ilişkilerin değiştirmesine izin verilmediği bir içsel yalnızlık ile aslında dışarıya kapalı kalırlar. Hissedilen yalnızlığın kendisi de dışarıya açılmaya karşı bir savunma olabilir.
Kendi kendine yetmek tek seçenek olduğunda bir fenere de ihtiyacı olsa insanın, oturur kendi yapmaya çalışır. Bu resimde biraz bunları düşündüm ve kendime, kendine fener tutarken yolu aydınlatmanın imkansız olduğunu hatırlattım.
Yazılar 
Yorum bırakın