Yasın son hâli sevgi. Bütün yüksek, birbirine zıt, yoğun duyguların yaşanmasının ardından iyi anıları içinde kapsülleyen ve yeri geldiğinde hatıramıza getiren sevgi. Özgürleştiren de biraz bu. Aradaki bağı tutan çatışmayı değiştirip ufak bir gülümsemeyle hatırlanan daha muzip bir yere çekiyor. Bu çatışmayı yok sayan ‘dönse dönerim’ tadında bir sevgi değil de yalnızca hatırlamaya ve çatışmayı çözümlemeye yönelik tek kişilik bir sevgi.
Yazılar 
Yorum bırakın