Geride bırakılan bir seneden benimle kalanlar *Oh in life, a candle’s fire, carries our good name*

Sevgili bloğumda üçüncü yıla girdim. Bu sene birçok açıdan bir yad etme anlamı taşıdı benim için. Gündelik hayat koşturmacasında beni durduran, bekleten, şaşırtan temaslara olan ihtiyacımı tekrar tekrar andım. Sahip olduğum işim de bu temaslara izin verdiği, temasa çok elverişli bir toprak sunduğu için çokça şükrettim.

Hep düşünüyorum; bu süratle dönen- bir yere giden mi savrulan mı demeliyiz ?- gezegenin içinde kendi ruhsallığımızın haricine çıkmak zor. Her şey belli süzgeçlerden, eleklerden geçerek içeride anlam kazanıyor. Dışarıda neler oluyor, sorusu hep cevapsız kalmaya mecbur belki de. Neyse ki insan öznelliği ‘bir dışarısı var’ diyebilecek kadar kapıyı aralayabiliyor. Bu kadarıyla yaşamaya, kendi öznelliğimiz içinde yaşama katılabilmek için çabalamaya devam edeceğiz, gibi duruyor. Çok uzatmayayım, bu seneki karşılaşmalarımı anarak son bir kez bu seneyi bu senenin içinde yad ederek bu ıssız ve sonsuz yaşam denizine bir olta atıyorum.

Sözlü müzik