Müdahale etmeden destek olabilmek toplum olarak çok yatkın olduğumuz bir şey değil. Birine destek olmak neyi nasıl yapacağı, neyi yapsa daha iyi olacağı hakkında hiçbir fikir sorulmadan yargı dağıtmaktansa sakin, sürekli ve samimi bir merakla ilgilenmek demek olabilir.
İlk gençlik yıllarını hatırlarsanız çocukların neye karşı ilgileri müdahale edilmeden kaldıysa kendilik mücadelesinde kendini ortaya koymaya, paçayı kurtarmaya meyilli çocuklar onları koruma eğiliminde olurlar. Akademik hayatında çok müdahale edilen bir kişi, arkadaşlık ilişkilerinde daha serbest bırakıldıysa oraya daha çok tutunur. Onu bir kendilik mücadelesi gibi korunması gereken bir alan gibi yorumlar. Ya da daha küçük yaşlarda uykuya sığınmak gibi mesela. Sonradan tutunacak bir dal vermese de nerede nefes alabiliyorsa insan oradan yaşamaya devam eder.
Bir yetişkin olarak nefes alacağımız yerleri yeniden inşa etmek gibi bir alanımız var. Ruhsal olarak da kendimize bu alanı açabilmek biraz zaman ve çaba istiyor sadece. Uzun uzun, kimi zaman da pek zahmetle yürünecek bir yol. Kim bilir nasıl gizli kalmış ferahlıklar, heyecanlar, dinginlikler var hayatta
Yazılar 
Yorum bırakın